Η διαδραστική διδασκαλία είναι ένα σύγχρονο σύστημα διδασκαλίας που προσπαθεί να ξεπεράσει την παθητικότητα των μαθητών και την απουσία αλληλεπίδρασης στην παραδοσιακή διδασκαλία.
Η έννοια της διαδραστικής διδασκαλίας συνεπάγεται ένα μοντέλο σύμφωνα με το οποίο ένα συγκεκριμένο θέμα ή εργασία κατακτάται μέσω αλληλεπίδρασης μεταξύ των συμμετεχόντων στο μάθημα και μέσω της διαδικασίας διαδραστικής μάθησης σε μια ομάδα. Συχνά ορίζεται ως «διαπροσωπική σχέση συνεργασίας των μαθητών» στην τάξη, σκοπός της οποίας είναι να μεταφέρει τη δράση από τον δάσκαλο στους μαθητές.
Η αλληλεπίδραση ως βάση της διαδραστικής διδασκαλίας αντιπροσωπεύει «την αμοιβαία δράση» των ανθρώπων που υιοθετούν στάσεις ο ένας προς τον άλλο και καθορίζουν αμοιβαία τη δική τους συμπεριφορά. Τα βασικά χαρακτηριστικά της αλληλεπίδρασης είναι: αμοιβαία δράση ατόμων, λήψη θέσεων και καθορισμός συμπεριφοράς. Η ομαδική εργασία ως βάση της διαδραστικής διδασκαλίας παρέχει την ευκαιρία στους μαθητές να δραστηριοποιηθούν στην τάξη και να γίνουν ενεργοί ερμηνευτές της τάξης, μεταξύ των οποίων υπάρχει ποιοτική συνεργασία.
Οι μαθητές θυμούνται τον πίνακα πολλαπλασιασμού σταδιακά, χρησιμοποιώντας τον σε υπολογισμούς. Για να ελέγξουν την ακρίβεια αυτού που έχει απομνημονευθεί, εάν ένας παράγοντας είναι μικρότερος ή ίσος με πέντε, οι μαθητές μετρούν τους αριθμούς πολλαπλασιάζοντας προσθέτοντας ίσα ποσά. Εάν και οι δύο παράγοντες είναι μεγαλύτεροι από πέντε, τότε μπορούν να χρησιμοποιήσουν τον κανόνα που θα αποδείξουμε και θα εξηγήσουμε. Ας υποθέσουμε ότι m και n είναι φυσικοί αριθμοί μικρότεροι από 5.
Οι αριθμοί των οποίων τα προϊόντα αποτελούν το κάτω δεξιό μέρος του πίνακα πολλαπλασιασμού έχουν σχηματίσει 10-m και 10-n, και οι δύο ανήκουν στο σύνολο
{6, 7, 8, 9}
Πολλαπλασιάζοντας τους δεδομένους αριθμούς παίρνουμε:
(10 – μ) · (10 – n) = 10 · 10 – μ · 10 – Ν · 10 + μ · n =
= (10 – μ – ν) · 10 + μ · n =
= [10 – (μ + ν)] · 10 + μ · n.
Για να εφαρμόσετε την ληφθείσα έκφραση, κατά τον υπολογισμό του προϊόντος των καθορισμένων αριθμών, θα περιγράψουμε πρώτα το ρόλο των αριθμών m και n. Ο αριθμός m καθορίζει πόσο το πρώτο σύνολο είναι παράγοντας μικρότερος από 10 και ο αριθμός n ο ίδιος για τον δεύτερο παράγοντα. Το γινόμενο ισούται με το άθροισμα στο οποίο η πρώτη προσθήκη περιέχει τουλάχιστον δύο δεκάδες, επειδή
10 – (m + n) ≥ 2, και το δεύτερο το πολύ δέκα επειδή, m · n ≤ 16 (4 · 4 = 16).
Ο περιγραφόμενος τρόπος προσδιορισμού του προϊόντος μπορεί να προσδιοριστεί χρησιμοποιώντας τα δάχτυλα
με ενωμένα χέρια, παλάμες προς το μέρος σας. Σε αυτή τη θέση, οι αντίχειρες είναι τα τελευταία δάχτυλα και πάντα λυγίζουν.
Ο συνολικός αριθμός των λυγισμένων δακτύλων στο αριστερό χέρι είναι ίσος με τον αριθμό που περιγράφεται m και στα δεξιά n. Τα τεντωμένα δάχτυλα αντιπροσωπεύουν δεκάδες, δηλαδή την πρώτη προσθήκη, και η δεύτερη προσθήκη είναι προϊόν λυγισμένων δακτύλων. Η διαδικασία πολλαπλασιασμού που περιγράφεται με αυτόν τον τρόπο μπορεί να ονομαστεί πολλαπλασιασμός δακτύλων. Με αυτόν τον τρόπο, ο έλεγχος της ορθότητας του σωστού μέρους είναι επιταχυνόμενοι πίνακες πολλαπλασιασμού, τους οποίους οι μαθητές δυσκολεύονται περισσότερο να θυμηθούν.
Παραδείγματα:
Το σημαντικότερο πλεονέκτημα στη διαδραστική επεξεργασία των διδακτικών ενοτήτων, σύμφωνα με την περιγραφόμενη δομή, καθιστά σημαντικά μεγαλύτερη την εμπλοκή των δραστηριοτήτων σκέψης των μαθητών βάσει των οποίων πραγματοποιείται το συμπέρασμα.
Ταυτόχρονα, ο επαγωγικός συλλογισμός χρησιμοποιείται σε σημαντικά μικρότερο βαθμό, κυρίως για την επιβεβαίωση, επέκταση και ενοποίηση επεξεργασμένου περιεχομένου. Αν και η εμπειρική έρευνα αναφέρεται μόνο σε ένα δείγμα από τον πληθυσμό των μαθητών των μικρότερων τάξεων, μπορούμε να υποθέσουμε ότι δουλεύοντας σύμφωνα με τη μεθοδολογία μας, οι μαθητές θα πετύχαιναν ακόμα καλύτερα αποτελέσματα. Η χρήση υπολογιστών, την οποία δεν συμπεριλάβαμε στις εργασίες της πειραματικής ομάδας, θα είχε θετική επίδραση στην επίτευξη των μαθητών στη διαδραστική μάθηση των μαθηματικών.
Βιβλιογραφία: ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΒΕΛΙΓΡΑΔΙΟΥ
Σχολή Επιστημών της Αγωγής και της Εκπαίδευσης στο Βελιγράδι